مدیریت دانش بدین دلیل اهمیت دارد که روشی را برای درک روشن و جامع از ابتکارات مدیریت و رویه ها ارائه می دهد. زمانی که شرکت ها در بکارگیری سرمایههای ملموس با شکست مواجه میشوند. سرمایههای دانشی میتوانند علارغم دشواری در کمی شدن، برای رشد، نوآوری، عملکرد و بقای بلند مدت سازمانها حیاتی باشند. شناسه زاده(1380)، براین باور است که به دلالیل زیر، امروزه سازمانها باید به مدیریت دانش بیش از گذشته توجه کنند.
- انفجار اطلاعات و افزایش دانش در جامعه
- پیچیدگی محصولات و تنوع خدمات در جامعه
- محیط بازار، به طور فزایندهای رقابتی شده است و نرخ نوآوری در حال افزایش است.
- فشار رقابتی میزان نیروی کار را کاهش میدهد و این دانش ارزشمند است، که کسب و کار را نگهداری میکند.
- گرایش به بازنشستگی زود هنگام و افزایش نقل و انتقال نیروی کار، منجر به هدر رفتن دانش شده است.
- تغییرات در راهبرد، ممکن است باعث از دست دادن دانش در حیطهای خاص شود.
- امروزه ضرورت مدیریت دانش برای سازمانهای کوچکتر مهمتر شده است. زیرا آنها امکانات و منابع سازمانهای بزرگ را ندارند و بیش از آنها باید منعطف باشند و درست تصمیم بگیرند. در غیر این صورت کوچکترین اشتباه میتواند برای آنها گران تمام شود.
- امروزه بیشتر سازمانها در حال ورود به بازارهای جهانی هستند. فعالیت فراملی مستلزم ارتباطات سازمانی قوی و توانایی نگهداری دانش است، که این به یادگیری فردی و سازمانی و هماهنگی فرهنگی وابسته است.
- امروزه سازمانها بر مبنای دانش رقابت میکنند و با کاربرد دانش منابع بیشتری کسب میکنند.
- کاربرد مدیریت دانش منجر به افزایش سریع تر حل مسئله، پاسخ به تغییر و انطباق با آن ، انعطاف پذیری و … میشود.
دلایل اهمیت به کارگیری مدیریت دانش
از مهمترین عللی که موجب شده تا سازمان ها به موضوع مدیریت دانش تمایل نشان دهند آن است که مدیریت دانش:
– موجب افزایش بهره وری وسوددهی می شود.
– همکاری را تقویت می نماید.
– موجب بروز و رشد خلاقیت می شود.
– موجب تشویق و نوآوری می شود.
– به برقراری و تسریع جریان انتقال دانش از تولید کننده به دریافتکننده کمک می کند.
– موجب تسهیل اشتراک اطلاعات بین کارکنان می شود.
– از دوباره کاری می کاهد.
– توان سازمان را برای مقابله با پدیده تورم اطلاعات افزایش می دهد.
– دانش کارکنان را پیش از ترک احتمالی سازمان گردآوری و ذخیره می نماید.
– کیفیت ارائه خدمات به مشتری را بهبود می بخشد.
– و از طریق افزایش سطح آگاهی سازمان نسبت به راهکارها، محصولات و عملکرد سازمان های رقیب به سازمان کمک می کند تا از گردونه رقابت خارج نشود(دهقان نجم، 1388).